Mummolassa ollessamme eksyimme myös sukujuhliin. Oli ihana kaivaa lempparimekot esiin ja vähän laittautua. Isla sai taas ihanan Pompin tyllimekkonsa ja minä oman lempparin, Marimekon Pekku -mekon. Sen kanssa yhdistin Cristellen vaaleansinisen pikkulaukun, jonka löysin nyt Stokkan kesäalesta. Tuo vaaleansininen on niin kaunis sävy tuossa nahkalaukussa. Tykkään!
Edellisen yön ajomatka verotti vielä ja Eppu nukahti juhlapöytään kesken jonkun vanhan ja viisaan puheen. “Sukuunsa tullut!” kuulin jonkun kommentoivan. Siinä hän sitten koisasi, omiensa joukossa. Poika sai jatkaa päiväuniaan sohvalla, josta olikin hyvä herätä suoraan ruokapöytään. Niin sitä pitää!
Pääsimme kuulemaan iloisia ja haikeita tarinoita menneisyydestä, onnellisista perheistä ja surullisista kohtaloista sota-aikana. Liikuttavinta oli kuitenkin se, kun jo varttuneeseen ikään ehtineet siskokset lauloivat isälleen, suvun vanhimmalle, laulun, jota he olivat pienenä tyttöinä aina laulaneet isän ajeluttaessa heitä lauantaisin kylällä. Isän vahvat ja turvalliset kädet olivat taputtaneet tahtia rattia vasten ja tytöt olivat laulaneet takapenkillä kultaisia klassikoita. Näin vanhuksen silmissä liikutuksen kyyneleitä. Pohdin, että näkiköhän hän tyttärensä pieninä tyttöinä laulamassa takapenkillä. Voi kun itsekin saisi elää niin pitkään, että näkisi omat lapset keski-ikäisinä. Onnea on oma perhe.
Ps. Särkänniemi arvonta on vihdoin arvottu. Arvonnan suoritti jälleen kerran random.org joka arpoi arvan numero 20/291 :
Oi, tuonne me halutaan Hupun kanssa, voisi lähteä myös Hupun äiti ja heidän ystävän tyttö, Hupun kanssa ovat samanikäisiä ja tapaavat paljon toisiaan.Mummikki.
Onnea voittajalle! Laittaisitko meiliä eppuscloset@gmail.com Jos voittajaa ei tavoiteta kohtuullisen ajan sisällä, arvotaan palkinto uudelleen.