Näin pimeän aikaan aamutkin ovat jotenkin erilaisia, hyvin unisia.
Tekisi mieli vaan ryömiä takaisin peiton alle kun on pimeää ja kylmää, mutta työpäivinä ei auta muu kuin hilata itsensä ylös ja alkaa toimimaan. Viikolla lenkitän koirat aamuisin, ja jos herätyskellon torkkua on tullut siirrettyä liian monta kertaa hörppään pikakahvit tai nappaan kahvin termosmukiin autoon. Ja eikun menoksi! Yleensä mies ja poika heräävät vasta kun olen lähtenyt tai juuri lähdössä, ja aamuisin mies kantaa vielä unisen pojan alakertaan aamupalalle. Silloin tekisi vaan mieli vetää yöpaita takaisin päälle ja jäädä kotiin. Joskus herättyään poika tykkää katsella ulos yläkerran ikkunasta ja ihmetellä ulkona jo töihin meneviä ihmisiä tai katsella vaan sadetta ihan hiljaa.
Mutta onneksi on viikonloput. Silloin saa juoda kahvin rauhassa samalla kun lukee lehteä ja löntystellä hitaasti kävelyllä koirien perässä. Joku toinen taas voi jäädä rauhassa järjestelemään autoja tai katsoa vaikka piirrettyjä. Ei ole kiire mihinkään.
Mukavaa ja rentouttavaa viikonloppua kaikille!