– En tahdo.
– Minä. En. Halua.
– Ei, en tahdo!
Apua! Mihin minun kiltti pieni taaperoni on kadonnut? Tilalle on tuotu hassu, kiukutteleva uhmaikäinen, joka laittaa kädet puuskaan, komentaa kovaan ääneen ja heittäytyy dramaattisesti lattialle X-asentoon mököttämään. Ei on kyllä, ja kyllä on ei. Ja taas kerran löydän itseni kirjastosta etsimästä Uhmakirjaa.
Komiikkaa ei tilanteista puutu, koska oikeasti helium-äänellä komenteleva kääpiö on usein aika huvittava. Mutta uskallakkin nauraa! Siitä vasta Justiina suuttuukin. Nukkumaanmenoaikana aletaan tietysti riehua ja puput, peitot ja nuket lentävät kaaressa alas. Omaan sänkyyn ei ole kiva mennä, vaan paljon hauskempi olisi leikkiä isoveikan yläsängyssä.
Sitten kun iltasatu on luettu ja alkaa nukuttaa, viereen pitää saada pupu, Sofia, nalle, Elsa, Anna ja lehmälammas. Jengi vaan kasvaa, ja kaikki ne ovat niin tärkeitä. On se taapero kyllä edelleen aika suloinen, varsinkin kun se nukkuu.
PS. Kerrossänky kuvissa on Niemen Tehtaiden ja postaus siitä löytyy TÄÄLTÄ. 🙂